Sultans, sunrises en eindelijk: Strand!

Ik heb jullie achtergelaten in het hostelletje in Yogyakarta. Wees niet bang, dat is geen vervelende plek om te verblijven;) Toch neem ik jullie nu weer mee via bergen, tempels en kraters naar het strand!

Op de eerste dag in Yogyakarta ging ik lekker aan de wandel door de stad naar de Kraton (stadsmuur/paleis van de sultan ofzo). Onderweg kwam ik een lange man tegen, die ook alleen liep, waar ik een gesprek mee begon. Het bleek een 40 jarige Duitser te zijn, erg aardig, maar wel een beetje negatief. Zo vertelde hij dat hij al meer door Azië heeft gereisd, maar dat Indonesië hem qua uitzicht en eten het minst beviel. Vervolgens vertelde hij dat hij in totaal maar 14 dagen in Indonesië is, en dat hij er daarvan wel 10 in Yogyakarta verbleef, en dat hij Mount Bromo (verhaal volgt nog) niet gezien heeft. Als je nog niks gezien hebt, hoe kun je dan zeggen dat je de views allemaal niet zo indrukwekkend vindt! Vervolgens vertelde hij dat hij o.a. in Thailand altijd bij de kraampjes at, en dan koos hij altijd de druktste, waar veel locals zaten, want dan was het eten goed. Hier kon dat dan weer niet, want bij de drukkere Warungs moest hij op de grond zitten, en dat wilde hij dan weer niet... Hoe dan ook, samen met de zeurpiet heb ik een gids genomen door het museum van de Sultan, wat erg informatief was. De gids was erg verbaasd toen ik haar uitlegde toen we bij de Sultan zijn oude fiets aangekomen waren, dat wij in Nederland nog dagelijks op zo'n ding rijden... Ze was nog meer verbaasd toen ik haar vertelde dat mijn eigen fiets in slechtere staat is als de Gazelle die daar een museumstuk is;) Wel een leuk toeval was dat ik daar op zondag was, en er dan altijd een traditionele dansuitvoering te zien is. De mooie kledij is te zien op een van de foto's.

Op de terugweg van de de Taman Sari, de Sultan zijn waterkasteel, ben ik, in mijn haast om de opdringerige oplichters die zichzelf taxichauffeurs noemen te ontlopen, verkeerd gelopen. Mijn tactiek voor Yogya was om er vooral uit te zien alsof ik wist waar ik naartoe ging, zodat de oplichters (letterlijk en figuurlijk, ze willen je overal mee naartoe lokken en je geld aftroggelen) me in ieder geval minder lastig vielen. Wel grappig waren de mannetjes die je graag hun Batik gallerij (locale kunst) wilden laten zien. Zodra ze wisten dat ik uit Belanda kom, hadden ze spontaan allemaal een opa in Nederland wonen! Hoe ik uiteindelijk de neppers van de echte kon onderscheiden (en ik ben geen echte tegen gekomen) was door te zeggen dat ik later wel langskwam. Als ze hierop antwoordde dat de gallerij maar tot zo en zo laat open was, en dat ik daarom wel direct mee moest, dan wist ik dat ik weg moest wezen. Nou goed, tijdens mijn tijdelijke dwaling van het juiste pad begon het te regenen. Ik mocht schuilen bij een eigenaar van een winkeltje, die me een cola, een broodje en een soort chips aanbood. Erg vriendelijk, en hoewel zijn Engels niet zo goed was, hebben hij en zijn zus geprobeerd om me te entertainen tijdens de regenbui. Een vriend van hem die later langskwam sprak gelukkig wel Engels, en die heeft me na een uur of 2 ( de winkeleigenaar was ondertussen een potje schaak met een andere vriend begonnen) toen het nog niet was gestopt met regenen met de scooter terug naar het hotel gebracht. Deze Emanuel bood ook aan om me de dag erna naar de Borobodur (tempel in de buurt) te brengen.

Zo ging ik de dag erna dus bij Emanuel achterop de scooter naar de Borobodur, en de Prembanan tempels. Hoewel ik uiteindelijk alles voor hem heb betaald, en hij me ook nog een beetje geld heeft afgetroggeld voor de 'huur van de motor' waardoor ik over het algemeen dus volgens mij duurder uit was dan als ik op eigen vervoer was gegaan, vond ik het toch de moeite waard om zo met een local op stap te gaan. Hoewel het voor Emanuel ook erg lang geleden was dat hij voor het laatst in de tempels was geweest, wist hij nog wel wat leuke feitjes te vertellen. Ook gingen we met de scooter best snel van de ene naar de andere tempel, en hadden we ruim de tijd om alles te bekijken. Hij heeft me ook geholpen om een sim-kaart te regelen, zodat ik nu een Indonesisch nummer heb, iets wat anders erg lastig was geweest, aangezien mijn Indonesisch zich ondertussen nog steeds niet verder heeft gerekt dan goedemorgen, dankjewel en van 1-10 tellen.

De dag erna bood de hotel eigenaar (op aanraden van wie ik erg lekkere Bakso (gehaktballensoep) en Burja (rijstepap) heb gegeten) me aan om samen met zijn Vlaamse vrienden die in Pangangdaran wonen op jacht te gaan naar meubels. Zo gingen we de dag erna dus met zijn allen in een auto met AC naar een dorpje zo'n 5 km van Yogya vandaan. dit dorpje was gespecialiseerd in meubelmakerij (ik weet niet of dat een woord is) en was daarom erg leuk om te zien. Antieke houten banken voor nog geen 100 euro, waar je in Nederland volgens mij toch wel gauw het 10-voudige voor betaald. Ik heb dan ook meerdere mannetjes met camera gezien die het spul waarschijnlijk importeren naar Europa en dan dus het 10-voudige vragen. Er waren ook kunstenaars die van oud hout van het soort boom waarvan het lijkt of die meerdere stronken heeft (misschien wordt het duidelijker met de foto erbij) kunst maakten door van een paar van die stronken een vorm te maken. Moeilijk om uit te leggen, maar wel leuk om te zien.

De dag erna ben ik via een trip van het hotel naar Bromo gegaan. Ik werd om 9 uur opgehaald in een minibusje (met AC, dus goed uit te houden) dat ons zo'n 9 uur verder weer achterliet in Probolinggo. Daarna weer in een andere busje (stampvol en zonder AC) een uur naar het hotel (dat in het pakket zat). Dan de ochtend erna om 3 uur opstaan, dan kreeg je een doosje met ontbijt erin mee, en naar een platform vlak bij Bromo naar de zonsopgang kijken. Je moest nog wel een stuk de berg oplopen, wat behoorlijk steil was. Er liepen daar mannetjes met paarden rond om toeristen naar boven te brengen. Na de zonsopgang werden we met de Jeep naar Mount Bromo gabracht. Dit is een hele grote krater, waar op een of andere manier nog rook vanaf komt. Erg gaaf om te zien iig. Hier heb ik door ouderwets Nederlands te onderhandelen wel een paardje naar boven genomen (van 50.000 Rph naar 15.000 Rph (met de slechte Eurokoers reken ik ondertussen zo'n 10.000 Rph voor een euro, hoewel ik er geloof ik nog wel meer dan 11.000 Rph voor krijg)). De Spanjaard met wie ik liep nam ook gebruik van mijn onderhandelkunsten, en werd naar boven gebracht op een paardje wat volgens mij minder woog dan hij. Het arme beest was compleet buiten adem toen we pas halverwege waren!

Na Bromo werd ik met een grote, volle bus (maar gelukkig wel weer met AC) naar Denpasar op Bali gebracht. Hier heb ik 1 nacht geslapen in een hotelletje in de buurt bij de stad, omdat ik graag het museum wilde zien. Na 2 uur te hebben rondgelopen en het museum niet gevonden te hebben, vond ik het genoeg en heb ik de bemo (minibus) gepakt naar Sanur. Dit is een stadje aan het strand, wat als het goed is minder toeristisch is dan de helemaal zuidelijke stranden. Hier hoop ik de aankomende tijd even lekker uit te rusten aan het strand, te genieten van lekkere seafood, en de nodige cocktails te drinken (de Cocktailteller staat pas op 1!)