You gotta love Cambodia!
Door: arletje89
Blijf op de hoogte en volg Arlette
23 Februari 2012 | Cambodja, Khett Siem Reab
Na een belachelijk lange busreis, kwam ik eindelijk aan in Shianoukville! De busreis was langer dan gepland, omdat de vertraging langer dan gepland was (Als ze in Azie zeggen dat een busreis X uur duurt, tel ik er over het algemeen een uur of 2 bij op. Het maakt hierbij niet uit of de voorgenoemde busreis tussen de 4 en 6 uur duurt, of tussen de 8 en 12, over het algemeen, duurt het gewoon een uur of 2 langer). Uiteindelijk, na 18 uur, kwam ik niet meer fris en fruitig aan in Shianoukville, waar ik diezelfde avond nog (na zo lang stil zitten moet je wel dansen;)) ging stappen met mensen die ik in Mui Ne (Vietnam) had ontmoet. Aangezien ik die avond katjelam thuis kwam, en katers in dit soort tropische temperaturen nou eenmaal geen lolletje zijn (ik heb in ons kikkerlandje al lelijke katers, maar met deze hitte, en het feit dat ik veel te weinig drink op een dag (al helemaal als ik de hele dag in de bus zit, de WC's onderweg zijn immers te ranzig voor woorden, ben ik helemaal niet te harden na een avondje goedkoop zuipen;)), heb ik de dag erna voor pampus in bed gelegen. Beetje zonde, maar wel nodig...
De dag erna was het dan toch tijd voor een strand dagje, waarbij ik vergezeld werd door Ronan (van Mui Ne). Aangezien hij zich niet lekker voelde, en ik geen kater meer wilde, hebben we er een vroege avond van gemaakt. De ochtend erna was hij nog niet lekker, en wilde dus toch wel even bij de dokter checken of hij geen Malaria had (ben zo blij dat ik gewoon pillen slik daarvoor;)). Ik, altijd klaar voor een avontuur, ging mee, en heb me best vermaakt. Hoewel wij ons beiden hadden ingesteld op een hele hoop gehannes met de taal, lange wachttijden, en gewapper met geld (over het algemeen krijg je betere dokters als je meer betaald in Azië. Dit beeld werd nog versterkt door de tuktuk- bestuurder, die doodleuk vroeg of we nog langs een ATM wilde voordat we naar de dokter gingen), stonden we binnen een half uur weer buiten, zo'n 18 dollar armer en een pilletje voor de misselijkheid (als hij malaria had, was hij schijnbaar in een ergere staat geweest) rijker. Ik was ondertussen in gesprek geraakt met een wat ouder Italiaans stel, dat 's ochtends om 9 uur een bloedprik had gehad, en toen rond 11 uur 'sochtends de uitslag zou krijgen! Volgens mij duurt dat in Nederland langer! Hoewel ik dus erg blij was dat we niet voor mij naar de dokter hoefde (volgens mij is het grootste nadeel van geen malaria-pillen slikken dat de angst voor het krijgen van malaria groter is dan de kans van het krijgen, en je dus bij elk griepje bij de dokter staat...) is een doktersbezoek in Shianoukville best aan te bevelen.
Na al deze stress (die achteraf vrij lachwekkend bleek) hebben we nog een paar dagen genoten van het strand en het uitgaansleven in Shianoukville (katervrij, thank you very much!). Hierna namen we de bus naar Phnom Penh, de hoofdstad van Cambodja, vanwaar Ronan de bus naar Bangkok ging pakken. Iedereen die ik onderweg tegenkwam vertelde me dat je de culturele dingen moet doen, maar daarna vooral snel PP weer uit moet. Dit is waar;). De culturele dingen zijn zeker de moeite waard, hoewel de helft ervan (de S21 (school die door de Khmer Rouge is omgebouwd tot martelkamp) en de killingfields (waar ze de mensen uit het martelkamp ombrachten (op 7(!) na))) behoorlijk deprimerend is. De café's en eetgelegenheden zijn best leuk, maar zeker geen langer verblijf waard.
Na een dag of 3 in PP vertrok Ronan naar Bangkok, en ik naar Siem Reap. Siem Reap is het hoofdkwartier voor het Angkor gebied, wat vol staat met tempels, sommige uit de 9e eeuw (ofzo) (Tip: koop een Angkor boekje van een van die mannetjes die ze voor een dollar verkopen. Ik deed het niet, en heb van de helft van de tempels geen idee wat ik heb gezien. Toch erg mooi!). Angkor is de toeristen trekpleister van Cambodja. Veel mensen die ik tegenkwam gingen zelfs alleen naar Angkor, en lieten de rest van Cambodja achterwege. Dit is niet aan te raden. Hoewel de tempels werkelijk waar prachtig zijn, en de mede-toeristen gelukkig goed te ontlopen zijn, zijn de Cambodjaanse mensen veel vriendelijker dan de mensen in de rest van Azië (of in ieder geval de mensen die ik ben tegengekomen, in de landen die ik heb bezocht). Hoewel Thailand bekend staat als 'the land of smiles', doen deze glimlachen me nep aan nu ik de Cambodjaanse mensen heb ontmoet. Ook is het eten hier heerlijk, zelfs in de toeristen plaatsen, waar ik over het algemeen heb gemerkt dat de mensen wat lakser met hun bereidingswijzen omgaan.
Na 2 dagen tempels, ben ik nu aan het wachten op de nachtbus naar Bangkok. Daar moet ik even fors inkopen doen, en bepalen wat ik allemaal naar huis stuur om mijn bagage onder de 10 kilo te krijgen zodat ik ook in Europa met Ryan Air mijn rugzak als handbaggage kan gebruiken. Ik vlieg namelijk 1 maart naar Rome. Ik ben op het punt gekomen waar ik geen tuktuk meer kan zien. Ik kan niet meer onderhandelen over elke scheet die ik moet laten. Ik kan er niet meer tegen dat ik geen 20 meter kan lopen zonder dat iemand vraagt of ik alsjeblieft geld bij ze uit wil geven. Ik heb het ontzettend naar mijn zin gehad in Azië, en ik kom zeker nog een keer terug, maar ik denk dat het verstandiger is als ik de vriendelijke Aziaten even inruil voor wat chagrijnige Europeanen. Op deze manier kan ik mijn Azië ervaring als positief blijven omschrijven, aangezien ik het gebied met een positief gevoel verlaat.
ik heb erg veel zin in mijn Europa ervaring, maar ik hoop wel dat ik mijn Azië glimlach (als iedereen naar je lacht, moet je wel teruglachen, en zo beschrijven de mensen die ik nu ontmoet mij dus ondertussen als 'Smily' (Wie had dat ooit gedacht?)) kan behouden.
De dag erna was het dan toch tijd voor een strand dagje, waarbij ik vergezeld werd door Ronan (van Mui Ne). Aangezien hij zich niet lekker voelde, en ik geen kater meer wilde, hebben we er een vroege avond van gemaakt. De ochtend erna was hij nog niet lekker, en wilde dus toch wel even bij de dokter checken of hij geen Malaria had (ben zo blij dat ik gewoon pillen slik daarvoor;)). Ik, altijd klaar voor een avontuur, ging mee, en heb me best vermaakt. Hoewel wij ons beiden hadden ingesteld op een hele hoop gehannes met de taal, lange wachttijden, en gewapper met geld (over het algemeen krijg je betere dokters als je meer betaald in Azië. Dit beeld werd nog versterkt door de tuktuk- bestuurder, die doodleuk vroeg of we nog langs een ATM wilde voordat we naar de dokter gingen), stonden we binnen een half uur weer buiten, zo'n 18 dollar armer en een pilletje voor de misselijkheid (als hij malaria had, was hij schijnbaar in een ergere staat geweest) rijker. Ik was ondertussen in gesprek geraakt met een wat ouder Italiaans stel, dat 's ochtends om 9 uur een bloedprik had gehad, en toen rond 11 uur 'sochtends de uitslag zou krijgen! Volgens mij duurt dat in Nederland langer! Hoewel ik dus erg blij was dat we niet voor mij naar de dokter hoefde (volgens mij is het grootste nadeel van geen malaria-pillen slikken dat de angst voor het krijgen van malaria groter is dan de kans van het krijgen, en je dus bij elk griepje bij de dokter staat...) is een doktersbezoek in Shianoukville best aan te bevelen.
Na al deze stress (die achteraf vrij lachwekkend bleek) hebben we nog een paar dagen genoten van het strand en het uitgaansleven in Shianoukville (katervrij, thank you very much!). Hierna namen we de bus naar Phnom Penh, de hoofdstad van Cambodja, vanwaar Ronan de bus naar Bangkok ging pakken. Iedereen die ik onderweg tegenkwam vertelde me dat je de culturele dingen moet doen, maar daarna vooral snel PP weer uit moet. Dit is waar;). De culturele dingen zijn zeker de moeite waard, hoewel de helft ervan (de S21 (school die door de Khmer Rouge is omgebouwd tot martelkamp) en de killingfields (waar ze de mensen uit het martelkamp ombrachten (op 7(!) na))) behoorlijk deprimerend is. De café's en eetgelegenheden zijn best leuk, maar zeker geen langer verblijf waard.
Na een dag of 3 in PP vertrok Ronan naar Bangkok, en ik naar Siem Reap. Siem Reap is het hoofdkwartier voor het Angkor gebied, wat vol staat met tempels, sommige uit de 9e eeuw (ofzo) (Tip: koop een Angkor boekje van een van die mannetjes die ze voor een dollar verkopen. Ik deed het niet, en heb van de helft van de tempels geen idee wat ik heb gezien. Toch erg mooi!). Angkor is de toeristen trekpleister van Cambodja. Veel mensen die ik tegenkwam gingen zelfs alleen naar Angkor, en lieten de rest van Cambodja achterwege. Dit is niet aan te raden. Hoewel de tempels werkelijk waar prachtig zijn, en de mede-toeristen gelukkig goed te ontlopen zijn, zijn de Cambodjaanse mensen veel vriendelijker dan de mensen in de rest van Azië (of in ieder geval de mensen die ik ben tegengekomen, in de landen die ik heb bezocht). Hoewel Thailand bekend staat als 'the land of smiles', doen deze glimlachen me nep aan nu ik de Cambodjaanse mensen heb ontmoet. Ook is het eten hier heerlijk, zelfs in de toeristen plaatsen, waar ik over het algemeen heb gemerkt dat de mensen wat lakser met hun bereidingswijzen omgaan.
Na 2 dagen tempels, ben ik nu aan het wachten op de nachtbus naar Bangkok. Daar moet ik even fors inkopen doen, en bepalen wat ik allemaal naar huis stuur om mijn bagage onder de 10 kilo te krijgen zodat ik ook in Europa met Ryan Air mijn rugzak als handbaggage kan gebruiken. Ik vlieg namelijk 1 maart naar Rome. Ik ben op het punt gekomen waar ik geen tuktuk meer kan zien. Ik kan niet meer onderhandelen over elke scheet die ik moet laten. Ik kan er niet meer tegen dat ik geen 20 meter kan lopen zonder dat iemand vraagt of ik alsjeblieft geld bij ze uit wil geven. Ik heb het ontzettend naar mijn zin gehad in Azië, en ik kom zeker nog een keer terug, maar ik denk dat het verstandiger is als ik de vriendelijke Aziaten even inruil voor wat chagrijnige Europeanen. Op deze manier kan ik mijn Azië ervaring als positief blijven omschrijven, aangezien ik het gebied met een positief gevoel verlaat.
ik heb erg veel zin in mijn Europa ervaring, maar ik hoop wel dat ik mijn Azië glimlach (als iedereen naar je lacht, moet je wel teruglachen, en zo beschrijven de mensen die ik nu ontmoet mij dus ondertussen als 'Smily' (Wie had dat ooit gedacht?)) kan behouden.
-
23 Februari 2012 - 12:18
Mams:
Hoi lieverd.
leuke blog. en Diana en ik zullen vast en zeker cambodja in ons achterhoofd houden voor een andere keer. (Toch, Daan?).
In ieder geval ben je straks lekker dichtbij, en misschien komt deze tas wel eerder aan dan die van maleisie, want die schijnt nog steeds op de boot te zijn,
xxxx -
23 Februari 2012 - 13:40
Grac:
Hee meid! Hoelang ga je nog in Europa rondreizen en waar ga je allemaal heen? Alvast een goede reis volgende week en geniet nog maar even van de Aziaten ;) xx -
23 Februari 2012 - 17:36
Sjef:
Hi Let leuk verhaal weer en veel beleeft en veel boeiende ervaringen opgedaan.
nog een paar dagen en dan op naar Europa ( Italië ).
Blijf je in Italië of ga je verdere landen in Europa nog bezoeken?
nog heel veel plezier en mooie dagen en goede reis naar Rome.
XXXXX -
23 Februari 2012 - 20:46
Esmay:
Hoi Arlette,
Zo te lezen heb je het naar je zin gehad! Heel veel plezier verder in Europa!! Ga je trouwens alleen naar Italie, of ga je in Europa ook nog meer landen bezoeken?
Kus Esmay -
24 Februari 2012 - 11:54
Diaan:
Angor Wat ziet er fantastisch uit! Staat zeker op het lange verlanglijstje.
En dan nu nog even een paar dagen shoppen in Bangkok (hoera, nog een paar maandjes en dan mag ik dat ook weer!) en dan laat je Azië al weer achter je. Wat een heerlijke tijd heb je daar gehad!
Geniet nog even daar en dan heerlijk aan de Italiaanse lekkernijen in Rome! Op naar een compleet andere, maar oh zo mooie stad!
x,
Diaan -
26 Februari 2012 - 21:59
Marlies Van Roomen:
Hoi Arlette.
Leuk om je verslagen weer te lezen. Wel jammer dat je net weggaat uit Cambodja. Sona had nog een aantal vriendinnen die je mee wilden nemen. Het leven met de echte Cambodjanen in Seam Reap. Mocht je er toch nog zijn laat het dan even weten. Misschien kun je dan ook nog langs de meubelmakersopleiding die Thijs heeft opgezet.
liefs en goede reis, Marlies
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
