journey from hell

Na een ellenlange vlucht, en vervolgens een slecht geplande, urenlange, ongeventileerde busrit (waarin ook nog gerookt werd) ben ik gisteren rond een uur of 6 (en ja, ik kwam toch echt al om kwart over 8 aan op het vliegveld) aangekomen in Cimaja op Java, Indonesië. Aangezien ik niet heb kunnen slapen in het vliegtuig, heb ik de rest van de dag geslapen...

Aangezien mijn kamer vlakbij een surfersstrandje zit, dacht ik vanmorgen laat ik daar eens een stukje gaan zwemmen. De grote stenen bij en in het water maakte het nogal een uitdaging om het water in en uit te komen, en heb er wat kleine verwondingen aan overgehouden, toen een van mijn mede hostel/hotelgangers me erop wees dat het zwemstrand een stukje verderop zit... Lekker dan!
Hoe dan ook, ik zit nu even te eten bij een tentje iets verderop, wat gerund wordt door een nederlandse (lekker makkelijk) en ga de rest van de dag wel aan het zwembad liggen. Morgen en zondag ga ik dat andere strandje ontdekken, en daarna ga ik verder naar de Puncak Pass.

Hoewel ik toch echt niet de enige toeris ben in dit gebied, wordt ik constant aangestaard... Ik wordt er langzaamaan al een beetje gek van. Misschien straal ik uit dat ik de taal niet spreek (niet mijn schuld, het is ook onbegrijpelijk).

Hoe dan ook, ik schreef eigenlijk alleen even zodat jullie allemaal weten dat ik veilig ben aangekomen en in het zonnetje zit onder het genot van een vers papaya sapje (15000 Rph (ongeveer een euro;)). Hoewel mijn eerste ervaringen van Indonesië dus niet echt positief zijn, hoop ik dat het allemaal vanzelf wat makkelijker gaat...