Olifanten, harde houten vloeren en (dan eindelijk)

Eenmaal aangekomen in Chiang Mai werd ik door een vrouwelijke taxi chauffeur naar mijn hostel gebracht. Samen hebben we de tijd gezellig volgekletst. De dag erna werd ik opgehaald door de olifantenmensen. Aangezien we nog 6 andere mensen moesten ophalen, gingen we uiteindelijk met een hele hoop vertraging weg uit Chiang Mai. Na zo´n 6 uur in een minibusje, en een uur achterin een truck over een hobbelweg kwamen we aan in het eerste dorpje. Na een korte periode van rust werd het eten(wat overigens de hele week heerlijk was!) voor ons op tafel gezet, en na het eten gaf het stamhoofd ons een blessing voor de aankomende trip in de vorm van een stukje touw om de pols (rechts voor vrouwen, links voor onze enkele man).

Na een nacht op een matje op de grond, in een houten huisje op palen, in een gebied waar het ´snachts toch best wel koud werd (nacht 1: 1 slaapzak en midden in de nacht wakker worden om mijn trui aan te doen), gingen we 's ochtends naar de school om engelse les te geven. Helaas hadden de kinderen nieuwjaars vakantie. Zo gingen we dus vervroegd op trek naar het volgende dorpje, waarbij we onderweg de olifant zouden oppikken. Puti, een oudere mannetjesolifant, was ontzettend makkelijk in de omgang. Ons werd aangeraden om als je hem voor het eerst voerde om het eten in zijn slurf te leggen, zoddat hij het zelf in zijn mond kon stoppen, maar daar wilde Puti niets van weten. Met onze vingers onder het olifantenspeeksel werd na de lunch (rijst in een bananenblad, waarvan de restjes dus naar Puti gingen) de reis voortgezet. Aan het einde van de reis kwamen we nog een tweede olifant tegen, die we dus meenamen naar het volgende dorpje. Hier kwamen Sarah en John (2 Canadezen die niet samen reizen) op het geniale idee om van een leeg flesje, wat water en zeepsop bubbels te maken ter vermaak van de kinderen. Het volgende uur was het gegil, gelach en geschater door het hele dorp (zo groot was het dus niet) te horen. Zelfs ik vond het vermakelijk!

Na het avondeten waar zowaar bier voor bij was geregeld via het lokale winkeltje, gingen we naar bed (dit was het enige dorp waar geen matrassen waren, waardoor je de kleine stapel dekens waarop je sliep dus niet echt een bed kan noemen; nacht 2: 4 dekens en 2 slaapzakken). De volgende ochtend gingen we weer naar de lokale school, waar dit keer gelukkig wel kinderen aanwezig waren. Na anderhalf uur van moeite, waarin we de kinderen probeerde enthoushiast te krijgen met in het Engels wiskunde sommetjes te maken en lichaamsdelen te noemen (eigenlijk was alleen de hokey pokey echt een succes), werden de kinderen pas echt blij door de kipcrackers die we uitdeelden. Aangezien ze direct weer vertrokken toen deze op waren, was het toen we duidelijk dat dat het enige was waarvoor ze kwamen.

Na nog een dagtocht, ditmaal met 7 olifanten, waaronder een baby tweeling en een ontdeugende kleine jongensolifant. Kwamen we aan in het derde dorp, waar we 3 nachten zouden slapen. Hier kregen we te horen dat er op vrijdag een bruiloft plaats zou vinden, waarvoor we bij deze allemaal uitgenodigd waren. In de drie dagen in het dorp hadden we verder niet zoveel te doen, 1 dag hebben we geholpen met koken voor de bruiloft (wat inhield dat we kruiden fijnstampten), 1 dag hebben we weer een stuk gelopen met de olifanten (dit was na de bruiloft, en een hoop locals gingen mee, erg gezellig!) en we hadden ook een etentje met de locals. Over het algemeen dus veel meer vrije tijd en veel minder vrijwilligerswerk dan wij van te voren hadden gedacht. Schijnbaar zaten we tussen projecten in, waardoor er dus geen gebouwen te bouwen waren, of rijst om te planten ofzo. (nacht 3: 2 slaapzakken over elkaar, en midden in de nacht mijn trui aantrekken; nacht 4: 2 dikkere slaapzakken over elkaar, en midden in de nacht mijn trui aantrekken; nacht 5: 2 dikkere slaapzakken in elkaar, en een derde eroverheen)

De laatste dag werd op het olifantenpark doorgebracht. Het Elephant Nature park is gebouwd om olifanten die misbruikt en opgebrand zijn een opvangplek te geven. Al deze olifanten moeten echter gekocht waren, wat uiteraard een hoop geld kost. Het park zelf is prachtig, en in de wandeling door het park die ons werd aangeboden werden alle olifanten aan ons voorgesteld, en hun veelal tragische verhaal toegelicht. Zo leer je ze echt een beetje kennen. Zo aan het einde van onze trip, die, hoewel het dus niet was wat we ons ervan hadden voorgesteld, toch erg goed bevallen was, vooral omdat je toch dingen meemaakt en ziet die niet veel mensen meemaken en zien. Ik ben, hoewel ik dus niks heb uitgevoerd in mijn week vrijwilligerswerk, toch ontzettend blij dat ik gegaan ben, niet alleen omdat ik een ervaring rijker ben, maar ook omdat ik weet dat het geld dat ik betaald heb naar een beter huis voor deze olifanten gaat. (Nacht 5: op het olifanten park, zowaar een echt bed, met 2 dekens, en midden in de nacht wakker schrikken door een kat die van 2 meter hoog op je bed springt, die vervolgens wel lekker je voeten warmhoudt!).

Eenmaal terug in Chiang Mai heb ik de leden van onze gezellige groep (Christine en Michelle, een Australisch stel, Christie en Jennifer, 2 Amerikaanse meiden, en Sarah en John, de Canadezen) zelfs nog een keer terug gezien (je zou denken dat we elkaar wel zat waren na een week) om een foto album samen te stellen voor het bruidspaar. Ook sturen we nog wat andere foto's van ons samen met de villagers, zodat ze een soort van aandenken aan ons hebben. Hoewel communicatie met ze erg moeilijk was (zij spreken Karen, onze gidsen niet), hebben ze ons toch in hun huis en leven toegelaten, waarvoor wij ze dus wilden bedanken door de foto's, waar sommigen ook echt omhadden gevraagd, naar ze op te sturen.

Ondertussen ben ik een paar dagen in Chiang Mai, waar ik het (behalve met de cocktails) lekker rustig aan doe. Morgen vertrek ik, gekleurd, gekapt, een massage, en een kookcursus verder en met zo'n 3 kilo extra spullen in mijn tas, naar Bangkok, waar ik 1 nacht in een vliegveldhotel blijf om de dag erna door te vliegen naar Hanoi, Vietnam. Mijn verblijf in Thailand was dus erg kort, maar dit maak ik later nog wel goed. Nu heb ik een week de tijd om noord-Vietnam te ontdekken voordat mijn moeder, en een week later mijn zus, in zuid-Vietnam aankomen (wegens tijdgebrek kunnen we met zijn drieën noord-Vietnam niet zien, maar er zijn wel wat dingen die ik graag wil zien, vandaar dat ik dus een week eerder naar Vietnam ga). Volgende week: Chinees nieuwjaar vieren in Vietnam met mijn mama!